Twaalf jaar geleden was ik zwanger van Tygo. Een gezonde, maar grote baby groeide in mijn buik. Ik heb een perfecte zwangerschap gehad, Tygo was nog even een dwarsligger maar op het moment dat ze hem wilde gaan draaien, draaide hij zelf. Arie en ik verheugde ons erop om vader en moeder te worden van ons Deugdnietje. Arie had het al eens meegemaakt, maar voor mij was het de eerste keer. We bedachten hoe ons gezinnetje eruit kwam te zien, hoe we het allemaal zouden doen en wat we allemaal wilde doen.

Nu 12 jaar later gaan we afscheid nemen van alles wat we toen ooit bedacht hadden. Stiekem hebben we dat de laatste jaren al gedaan, maar nu het uitgesproken is, moeten we echt afscheid gaan nemen. Levend verlies noemen ze dat… Afscheid gaan nemen van verwachtingen die je had voor het leven.

Onlangs hebben we te horen gekregen dat Tygo niet meer naar school zal gaan. Iets wat wij natuurlijk al wisten, maar nu het uitgesproken is door hulpverlening komt dat heel hard binnen. Ik heb er menig traantje om gelaten en die zullen absoluut nog vaker gaan komen. De ontwikkeling van Tygo gaat traag waardoor behandeling nu een uitdaging is. De stappen die we zetten komen uit onze eigen koker en zijn er op spontane momenten waar we van moeten profiteren. We leven in het hier en nu, de toekomst is lastig te voorspellen. We weten in ieder geval wel zeker dat de toekomst die we 12 jaar geleden bedacht hadden er niet zal komen.

Toen Tygo nog naar school ging was het een ontzettend pientere jongen. In groep 3 deed hij groep 4 rekenen en nog had hij 0 fout op zijn cito score. En nu… nu zien we een jongetje die de wereld als één grote uitdaging ziet en sommige dagen niet eens naar buiten durft. Het is niet te snappen.

Nu de kogel door de kerk is, gaan wij hier thuis rouwen. En afscheid nemen. Zo ben ik afscheid aan het nemen van mijn bedrijf Een Blik Talent. Het stond natuurlijk al heel lang stil, maar in mijn hoofd was het er nog. Ergens was er nog een open eindje waarvan ik hoopte dat ik iets kon gaan oppakken. Totaal niet realistisch, maar ergens blijf je hopen, een stip op de horizon zien.
De spullen heb ik opgeruimd, het zit in verhuisdozen die naar zolder verhuizen. Weggooien kan ik nog niet over mijn hart verkrijgen. De website gaat binnenkort offline en op mijn LinkedIn heb ik het al afgesloten.

We praten thuis veel over hoe nu verder, is dit het dan… We weten het niet, maar door samen te praten komen we er wel uit. Misschien gaan we wel mensen opzoeken die dit proces al doorlopen hebben, misschien komen we er zelf wel uit. Maar in ieder geval praten we weer met elkaar zoals we dat 12 jaar geleden ook deden. Filosoferen over hoe onze toekomst eruit gaat zien.

Lucky Gifts Store is dus niet alleen Tygo zijn dagbesteding meer, maar ook die van mij. En ik blijf positief, dus we gaan daar gewoon hele mooie en toffe dingen mee doen… Het ondernemersbloed moet toch ergens heen hè 😉