Kennen jullie die reclame van fruitjoy nog? Het was in de jaren 90 een bekende reclame van televisie…

Samen met zijn zusje, zit er een jongetje op de achterbank in de auto met zijn ouders van een ijsje te genieten. Zijn moeder schenkt net een bakje koffie in uit de thermoskan die ze zorgvuldig mee heeft gebracht van huis. Zijn vader zit ongegeneerd in zijn neus te peuteren en heeft daar vol zijn focus op. Het jongetje zit nog steeds ijverig aan zijn ijsje te likken en roept vol enthousiasme: hé het is groen!
Zijn vader geeft een dot gas en door het getoeter en piepende banden weet je wat er gebeurt.

Dat jongetje hebben wij hier ook thuis rondlopen. Nee, niet datzelfde jongetje van die achterbank natuurlijk, maar wel een jongetje die een stoplicht heeft. En nee, ook niet als ijsje of een echt stoplicht maar wel in zijn hoofd.

Wij praten hier thuis over code groen, oranje en rood. We hebben zelfs donkerrood en Tygo durft het soms ook zwart te noemen. En ach, een stoplicht heeft toch ook zwart als buitenkant dus we keuren dat ook maar gewoon goed. En hoe snel een stoplicht op rood of groen kan springen, kan dat ook hier zo snel gebeuren. Een Ferrari is er niets bij, om maar even in het thema verkeer te blijven.

Tygo zijn hoofd slaat op hol van prikkels, spannende en nieuwe dingen. Toen wij Tygo zijn rugzak nog niet kende stonden we niet stil bij de vele prikkels die we gedurende dag moeten verdragen. Voor een “normaal” brein is het allemaal te doen en kunnen we het afsluiten. Bij Tygo werkt dat niet zo. Neem een portier bij de discotheek, hij zorgt ervoor dat dronken mensen buiten blijven zodat er geen gedoe ontstaat. Tygo zijn portier laat iedereen binnen zodat er chaos ontstaat.

Je moet er morgen maar eens op letten als je je bed uitstapt. De wekker gaat, je doet het licht aan, je voelt dat je moet plassen en je stoot je teen aan het bed. Je gaat je aankleden en blijft met je teen in je broekspijp hangen, je broek schuurt langs je been en de knoop prikt in je buik. En dan hebben we het nog niet gehad over de brommende koelkast, het lepeltje in je kopje omdat je aan het roeren bent, de hagelslag die standaard op je bordje klettert of de gel in je haar. Allemaal prikkels!

Prikkels, ze zijn 24/7 aanwezig en die maken je gek als je geen filter hebt. En als je dan nog niet in staat bent om te kunnen reguleren of er handen en voeten aan geven, dan zit je hoofd eigenlijk continu in code rood. Neem dan nog een afspraak die je spannend vindt mee of de planning die niet concreet is of een online vriendje die opeens niet online is en dat wel beloofd had of of of of… Ik kan zo nog wel even doorgaan…

Maar goed, code oranje is hier de standaard code in huis, met een flinterdun lijntje naar rood. Ik sta 24/7 alert en paraat om in te grijpen om het niet te laten escaleren. Heeeel soms hebben we hier code groen en dan genieten we even voor hoelang het duurt. En dat was gisteren… Gisteren hadden we een groene dag! Ik vertel daar binnenkort meer over 😉